Regenseizoen op Langkawi

De laatste dagen nog even heerlijk vertoeven in het Berjaya-resort op Langkawi. Lekker zonnen, beetje zwemmen, drankje, lekker eten en genieten van de mooie omgeving...

Dachten we... Want al vanaf de ferry zagen we een donkere lucht boven Langkawi en dat hebben we de eerste 2 dagen van ons verblijf geweten. Ondanks de tropische temperaturen kwam de regen werkelijk met bakken naar beneden en ipv de hele dag bakken op het strand was het vooral dikke boeken lezen. Ook niks mis mee trouwens, maar toch wel balen.

Tussendoor wel wat ongedierte gespot (slangen, krabben, vissen) en een kolonie apen die het op ons balkon hadden voorzien. Met 'gevaar voor eigen leven' ons balkon verdedigd en uiteindelijk dropen ze af zonder onze drank in beslag te nemen. Gelukkig vandaag, de derde dag, de zon redelijk veel gezien en dat maar even gevierd met een lekker etentje van de lokale keuken. Onze magen vinden het allemaal wat minder en zelden zo verlangd naar gekookte piepers, boontjes en een bal gehakt. We kunnen voorlopig geen nasi en noodles meer zien.
Morgen hopelijk nog een dagje beach. Om 12 uur moeten we uitgecheckt zijn, maar we vertrekken hier pas om 19.30 uur naar het vliegveld van Langkawi. Dan een korte vlucht naar Kuala Lumpur en vervolgens terug naar Amsterdam.

Het was in ieder geval weer een mooie rondreis en gelukkig hebben we de foto's nog om op terug te kijken.

Groetjes Gerard en Jodi

Eindbestemming Langkawi

Inmiddels komt het einde van onze mooie rondreis Maleisie in zicht. We zitten inmiddels op onze eindbestemming Langkawi, een mooi eiland met mooie stranden maar heel veel groter dan de Perhentians.

Vanaf de Cameron Highlands zijn we vertrokken naar Penang aan de westkust van Maleisie, daar hebben we nog een dragje vertoefd bij het Holiday Inn Resort en de auto ingeleverd. Wat nog een gedoe was omdat we daar op een zondag waren, maar we konden de autosleutel achterlaten. Al met al toch ruim 1600 km gereden en toch wel blij dat dat zonder ongelukken is gebeurd. Het links rijden went inderdaad snel al blijft het opletten met al die scooters die je links en rechts voorbijkomen.

Helaas toch nog een tijdje lopen zoeken naar ons resort in Penang omdat op ons hotelvoucher Georgetown stond vermeld. Het bleek dus een badplaats te zijn die 8 km verderop lag, tsja... Afijn, ook door het drukke Georgetown geen verdere problemen ondervonden en ons resort lag heerlijk aan het strand van de Straat van Malaka.
Lekker dagje relaxen dus en al om 6 uur opstaan, snel ontbijten en dan met de ferry naar Langkawi. Een tochtje van een kleine 3 uur en heerlijk op het achterdek gezeten. In de verte zagen we zo halvewege Langkawi al opdoemen, maar erger... ook een hele zwarte, grauwe sluier van heel slecht weer.

En dat bleek ook wel, want net voor het eiland begon het vreselijk te regenen en dat bleef het de hele eerste dag ook doen. De tweede dag begin al niet veel beter en afgaande op de berichten wordt het de komende dagen ook niet veel beter. Toch maar hopen dat het meevalt, want een paar dagen strand als afsluiting was nou net waar we vanuit zijn gegaan. Het resort ligt er in ieder geval prachtig bij. Leuke huisjes en alle voorzieningen wederom voor handen. Nu maar duimen dat behalve de temperatuur ook het zonnetje zich van de goeie kant laat zien...

Groetjes Gerard en Jodi

Op pad in de Cameron Highlands

Na een pittige lange autorit van een kleine 5 uur onze eindbestemming Tanah Rata bereikt. Megaveel haarspeldbochten en veel klimwerk, want het resort ligt op een kleine 2000 meter, maar dan heb je ook wat.

We waren al wat luxe resorts gewend maar het Cameron Highlands Resort was luxe in de overtreffende trap. In koloniale stijl opgetrokken werden we allerhartelijkst ontvangen en de behulpzame manager vroeg naar onze plannen. Uiteraard wilden we de mooiste plekjes zien en we hadden onze favoriete trail al voorgelegd en een bezoekje aan de Boh Tea Estate mocht niet ontbreken. De trail voor de prachtige vergezichten en de Boh Tea Estate is de mooiste theeplantage die de Camerons rijk is.

Alleen de rit er naartoe... dat bleek toch een hele onderneming op zich, want de weg naar boven bleek op veel plekken zo smal dat onze auto nauwelijks paste. Wanneer je je dan bedenkt dat ernaast direct een greppel ligt dan wordt het toch wat spannend. Heel voorzichtig toch maar doorgereden met klotsende oksels en ondanks wat benauwde momenten toch geklommen naar Brinchang Mountain, waar we nog een eind gewandeld hebben. Geweldig om vervolgens de uitzichten te zien die je als beloning voor de wandeling krijg. Terug hebben we het Boh Tea Estate aangedaan en ook daar weer een mooi uitzicht op de kort gesnoeide theestruiken die als een soort mosaic gegroepeerd zijn. Bekijk de fotootjes maar even, alhoewel je het eigenlijk zelf gezien moet hebben.

Nu zijn we gaar en gaan er maar een rustig avondje van maken. Morgen weer een lange rit naar Penang waar we de westkust bereiken. Dat betekent tevens het einde van het zelf rondtoeren door Maleisie, want van daaruit pakken we de ferry naar Langkawi waar we nog een paar dagen gaan relaxen op dit mooie eiland.

Groetjes Gerard en Jodi

Gezellig dagje Pulau Banding

Inmiddels hebben we de oostkust verlaten. Op naar de westkust, maar onderweg staan nog 2 stops gepland. Eerst naar Pulau Banding. De dag erop naar de Cameron Highlands. Volgens de tomtom zo'n 250 km en die hebben we ook wel gemaakt. Het zou de snelste route moeten zijn, maar we reden door verschillende kampongs alvorens we op de '4' terechtkwamen, de enige weg naar Pulau Banding.

We overnachtten in het Belum Rainforest Resort, een prachtige locatie maar zo goed als uitgestorven. Niettemin prachtige uitzichten en natuurlijk wilden we meer zien van dit mooie stuwmeer. Tal van activiteiten waren mogelijk, maar helaas... als je voor je gevoel met z'n tweeen in zo'n resort zit dan zijn er ook geen activiteiten. En om nou 130 euro te gaan betalen voor een boottochtje van een uur, dat vonden we teveel van het goede. Dan zelf maar op pad.

Gelukkig vonden we op een kilometer van het resort een parking waar het wel mogelijk bleek om met de boot rond te toeren. Een uiterst vriendelijke jongeman, Ali, zag het wel zitten en we maakten dan ook een prachtige islandcruise over dit prachtige meer.
Ondertussen kletste onze gids volop en na ruim een uur hadden we toch al aardig wat van het meer gezien. Daarna even aangeschoven bij de locals voor een lunch en 2 grote borden nasi inclusief 2 icetea kosten maar liefst 9 ringget, oftewel 2 euro 25. Dat zijn nog eens prijzen. 's Avonds gezellig geborreld in de plaatselijke bar en daarna op tijd ons mandje in, want de dag erop weer 290 km overbruggen naar de Cameron Highlands.

Groetjes Gerard en Jodi

Dagje Kota Bharu

Vanmorgen vroeg snel met de boot naar onze beveiligde autoparking in Koala Besut. Wat je je daarbij voor moet stellen voor Maleisische begrippen moet je maar even bekijken op het fotootje.
Gelukkig stond onze Ford Fiesta er nog picobello en krasvrij bij en vervolgens was het nog zo'n 50 km naar onze volgende tussenstop, Kota Bharu. Volgens de gidsen redelijk streng islamitisch, dus we waren wel benieuwd wat we daar aantroffen.

Het hotel was snel gevonden en met 5 sterren weer alles er op en eraan. Toch wilden we iets meer van de stad zien en na een kleine opfrissing met de taxi de stad in gegaan.
Mooie gebouwen, musea en behoorlijk druk. Maar ook erg benauwd en al snel gutste het zweet van ons lijf. Dan maar een biertje... helaas... nergens te verkrijgen, waar we ook zochten. Wat wel grappig was dat we tot tweemaal toe werden benaderd door studenten voor een interviewtje. Wat deden we hier, waar kwamen we vandaan en of het een beetje beviel allemaal. Natuurlijk even op de foto, maar daarna toch maar snel terug naar het hotel.

Daar maar even de bar in, maar voor het eerst bleek zelfs in dit 5-sterren hotel geen bier te verkrijgen. Wel de specialiteit van de bar, de pink panther. Dan die maar. Een kleine 5 euro voor een mooi glas, maar dan heb je ook wat. Helaas, de Yokidrink bij de Plus smaakt beter.
Wat nu: googlen op 'bier in Kota Bharu' en voila... het restaurant 'Golden City' bleek alcohol te verkopen. Snel een taxi besteld en er naartoe. Helemaal top! Lekker muziekje, happy hour en een heerlijk koude Tiger Beer. Daar zijn we maar even blijven hangen. We wilden vervolgens de Pasar Siti Khadijah bezoeken wat volgens de plaatjes erg leuk moest zijn. Helaas... gesloten. We waren er vervolgens wel een beetje klaar mee en besloten terug te gaan naar het hotel.

Morgen weer een lange rit voor de boeg, want dan gaan we weer het binnenland in, zo'n 250 km naar het Belum Temengor Rainforest. Het schijnt een prachtige route te zijn, dus we willen vroeg uit de veren om voor de grote drukte de stad uit te zijn. Al met al viel Kota Bharu een beetje tegen en waren we liever gelijk doorgereden. Maar ja... als je alles weet van tevoren. Voor een kleine sfeerimpressie nog even wat fotootjes van ons dagje Kota Bharu.

Groetjes, Gerard en Jodi

Afscheid van de Perhentians

Na 5 dagen heerlijk relaxen op de Perhentians gaan we morgenvroeg weer verderop richting Kota Bharu. Uiteraard met het kleine voorbehoud dat de auto er nog staat en niet op 4 blokken ofzo. Maar zal wel loslopen.

De dagen hier waren heerlijk. We hebben vooral rustig aan gedaan. Heel veel gesnorkeld want het blijft fascinerend om het leven onder water te zien. De koralen, het gedrag van de turtles en natuurlijk blijft het spectaculair om haaien om je heen te hebben al zijn het maar hele kleintjes die weinig trek lijken te hebben in mensenvlees. We zijn inmiddels ook lekker verkleurd, hebben tussendoor heerlijk gegeten en megaveel geslapen ook. Kortom, het wordt weer tijd om in beweging te komen.

Vanavond nog even gezellig uit eten bij het restaurant naast ons resort (net zo lekker en de helft goedkoper) en morgenvroeg stappen we om 8 uur op de boot terug naar Kuala Besut. Dan is het, gokken we, nog een uurtje tijden naar Kota Bharu waar we de stad gaan verkennen. Er schijnt een mooie grote markt te zijn, maar we zien wel. Daarna weer het binnenland in, maar dat melden we dan wel weer.

groetjes Gerard en Jodi

Relaxen op Perhentian Islands

Vanaf Lake Kanyir leek het ruim een uur rijden naar Kuala Besut van waaruit we met de boot naar Perhentian Islands konden gaan. Volgens schema konden we daar om half 11 zijn, ruim genoeg voor de boot van 11 uur. Helaas bleken wegenkaart en echte wegen niet overeen te komen of we waren zelf dom bezig... Feit was wel dat we een kleine 100 km teveel hebben gereden. Afijn, dan maar wat later het strand op. Eenmaal aangekomen in Kuala Besut ging het snel. Eerst wat bier ingekocht in de lokale supermarkt (alcohol scheen beperkt voorradig te zijn) daarna werden we al bij de eerste rotonde gespot door de lokale parkeerwachter die ons naar de overdekte bewaakte parkeeplaats loodste. Nou ja, parkeerplaats... we werden naar een gammele schuur geleid en argwanend checkten we toch maar de goede bedoelingen van deze jongeman die gelijk geld wilde zien.

Toen we ons meldden bij de havenmeester bleken onze namen geregistreerd te zijn, dus dat was al een opluchting. Of de auto nu veilig staat merken we wel als we terugkomen van het eiland, maar voor die 12 euro hebben we de gok maar gewaagd
De overtocht ging vervolgens razendsnel met speedboot en rond 1 uur bereikten we Pulau Perhentian Besar het grootste van de 2 eilanden.

Het eiland lag er prachtig bij alhoewel het resort wel wat onderhoud kan gebruiken. Al snel viel het bordje 'alcohol strictly verbidden' op. En de afwezigheid van een pinautomaat. Dat wordt afzien om met 260 ringget 5 dagen door te komen. Gelukkig wordt de creditcard wel geaccepteerd en kunnen we veel op kamernummer noteren, zodat we het hopelijk gaan redden met 65 euro. En wat blijkt: de chinees 500 meter verderop verkoopt wel gewoon bier, dus we gaan ons wel redden.
Het eiland zelf is prachtig. Ons resort beschikt over een prachtig zandstrand en schitterende koralen. Uiteraard zijn we gaan snorkelen en megagrote schildpadden (turtles) gezien en bewonderd. Zelfs een kleine haai kwam voorbij zwemmen en tussen de koralen duizenden vissen in alle mogelijke kleuren en groottes. Geweldig om daar tussen te zwemmen.

Aan land zijn we wat minder gecharmeerd van vleermuizen zo groot als roofvogels, megagrote krabben, salamanders, hagedissen en weet ik veel wat voor ongedierte er nog meer rondloopt. En dan nog het gevaar van vallende kokosnoten. Die wil je echt niet op de hoofd krijgen!
Afijn, 5 dagen relaxen voordat we donderdagmorgen weer aan vaste wal komen richting Kota Bharu (in de hoop dat onze auto er nog net zo staat). Kota Bharu schijnt de bakermat van de Maleisische cultuur te zijn maar met een fundamentalistisch islamitische partij aan de macht. Misschien toch maar geen blote schouders Jodi!

Nu een paar dagen relaxen daarna meldden we ons weer.

Groetjes Gerard en Jodi

ps: en bedankt voor alle gezellige reacties hier en op Facebook tussendoor. Altijd leuk om te lezen!

Avontuur in Lake Kanyir

Een bijzonder dagje Lake Kenyir

Vanmorgen vroeg opgestaan om van Kuantan verder omhoog te trekken naar Lake Kenyir bij Kuala Berang. Helaas geen adres behalve de naam van het resort. Wisten wij veel dat het resort er 40 km vanaf lag...

Onderweg viel het ons trouwens op hoe 'gezellig' die moslims zijn. Kinderen op de achterbank met sticker 'I love islam' zodra ze zagen dat we westers waren. Tsja, jong geleerd...
Gelukkig gokten we goed door het Lake Kenyir aan te houden in de veronderstelling dat het resort er ook wel zou liggen. En dat bleek zo te zijn, dus slechts na 1x vragen kwamen we op de eindbestemming uit. Het lag er schitterend bij. De vele eilandjes, hoogteverschillen en de fantastische uitzichten. Top! We besloten dan ook op excursie te gaan en kozen voor de bootcruise. Dat had nog wat voeten in de aarde, omdat minstens 3 personen mee moesten. Niet moeilijk doen en gewoon betalen voor de 'derde persoon' die er niet was. Het leek het begin van een mooie privecruise maar al bij vertrek keken we wat zorgelijk omhoog. Donkere wolken dreven onze kant op en ja hoor. Na nog droog de watervallen te hebben bezocht barstte het noodweer los. Niet zomaar een buitje, maar het kwam met bakken naar beneden. Zelfs de kapitein vond het iets teveel van het goede, dus werd het schuilen bij de eerste de beste aanlegsteiger. Vervolgens ook nog een heftig onweer en waar we er eerst nog de lol van inzagen werd de situatie er niet vrolijker op toen de bliksemschichten links en rechts van ons neerdaalden. Het 'don't worry' van de booteigenaar stelde ons niet echt gerust en onbewust dachten we weer terug aan de Grand Canyon 2 jaar geleden toen we in een vergelijkbare situatie zaten.

Doorweekt waren we al lang en de bootcruise eindigde op de aanlegsteiger. Zodra het iets lichter leek te worden kozen we ervoor om zo snel mogelijk terug te keren en zonder al te veel van Lake Kenyir te hebben gezien kwamen we terug.
Dan maar een biertje die overigens ook niet goedkoop zijn in Maleisie. Eten kun je er voor een paar euro, maar een blikje bier kost al snel 5 euro. In sommige supermarktjes wordt bier verkocht voor ongeveer 2 euro, dus morgen toch maar proberen wat in te slaan. Niet echt goedkoop, maar beter dan 5 dagen Perhentians waar de biertjes ongetwijfeld niet goedkoper zullen zijn.

Groetjes Gerard en Jodi